"Rok w Poziomce"

"Rok w Poziomce" - Katarzyna Michalak



źródło okładki: KLIK

Każdy o czymś marzy. Jedne marzenia są tajemnicą, inne mamy ochotę obwieścić całemu światu. Ale wszystkie dają nam chęć do życia i sprawiają, że codziennie wstajemy z łóżka i witamy nowy dzień. Niektóre się spełniają, inne pozostają na zawsze tylko w naszych głowach. Ale jedno jest pewne - warto marzyć. Bo nasze pragnienia często się spełniają i trzeba w to wierzyć.

 

Ewa ma trzydzieści dwa lata i marzy o małym, białym domu bez łap. Pewnego dnia znajduje ogłoszenie i od razu wie, że placówka na sprzedaż musi być jej. Niestety nie jest na tyle bogata, by zakupić dom. Bank może nie udzielić jej kredytu, ponieważ "nie rokuje". Nagle pojawia się okazja i Ewa rozpoczyna pracę w wydawnictwie swojego przyjaciela ze studiów. Wtedy w życiu głównej bohaterki zachodzą zmiany i nareszcie ma ona okazję, by być szczęśliwą osobą.

 

Plusem powieści z pewnością są bohaterowie. Katarzyna Michalak doskonale ich wykreowała i czytając odnosi się wrażenie, iż są to osby, które bardzo dobrze znamy, jak przyjaciół w realnym życiu. Każda postać była niezwykła i nadawała książce kształtu i charakteru. Myślę, że gdyby nie dobrze wykreowani bohaterowie, powieść całkiem by mi się nie spodobała.

 

Akcja nie stoi w miejscu, to muszę przyznać. Co chwilę coś się dzieje, nawet jeżeli wydarzenia nie są zaskakujące. To jest kolejny plus "Roku w Poziomce". Katarzyna Michalak nie pozwala bohaterom odpocząć i co chwilę musieli się oni mierzyć z przeciwnościami losu. Powieść ta zawiera ciekawy wątek Karoliny, który faktycznie uświadamia nam, że warto marzyć i wierzyć, że nasze pragnienia się kiedyś spełnią.

 

Autorka posługuje się prostym, zrozumiałym językiem, Z tego powodu książkę czyta się strasznie szybko. Pomimo, że pozycja ta liczy troszkę ponad trzysta stron, bez wysiłku można ją przeczytać w dwa, lub trzy wieczory. To dowód na to, że jest to powieść nieabsorbująca, taka, przy której nie trzeba zbytnio mysleć i się wysilać.

 

Teraz Czytelniku pewnie wydaje Ci się, że "Rok w Poziomce" ma tyle plusów, iż bez wahania trzeba go przeczytać. Zatem oznajmiam, czego mi w tej książce zabrakło. "Tego czegoś" - atmosfery, klimatu, porywającej i ciepłej historii. Próbowałam na kartach powieści to odnaleźć, ale bez skutku. Po prostu po tej książce spodziewałam się czegoś lepszego, za wysoko postawiłam poprzeczkę i pomimo tylu pozytywnych cech "Roku w Poziomce" zawiodłam się. Nie na tyle, by powiedzieć, że kompletnie nie podobała mi się historia stworzona przez Katarzynę Michalak, ale na tyle, by nie zaliczyć jej do ulubionych, urzekających pozycji.

 

Podsumowując, powieść mnie z pewnością nie oczarowała. Mimo to planuję przeczytać jeszcze jakąś inną książkę tej Autorki. Po co? Po to, by sprawdzić kolejny raz na własnej skórze, czy faktycznie proza Katarzyny Michalak coś w sobie kryje, że czytelnicy tak ją uwielbiają i polecają. Tak więc prawdopodobnie dam Autorce drugą szansę. Ale do przeczytania "Roku w Poziomce" Was nie zmuszam, ale i nie odciągam od tego pomysłu. Przecież każdy może odebrać tę książkę inaczej, więc nie powinnam Wam tej szansy odbierać. Zdecydujcie sami.