"Opium w rosole"

"Opium w rosole" - Małgorzata Musierowicz

Źródło grafiki: KLIK

Z reguły się nie spóźniam. Na umówione spotkania przychodzę na czas albo nawet przed nim i nie lubię, kiedy ktoś chronicznie nie potrafi nigdzie zdążyć. Irytuje mnie przesadna flegmatyczność i wydłużające się długie czekanie na drugą osobę. Dlaczego więc sama zrobiłam ten błąd i spóźniłam się z przeczytaniem tej książki? Dlaczego nie zapoznałam się z nią do końca, kiedy była moją lekturą w pierwszej gimnazjum? Pewnie z jakiejś chorej przekory. Na szczęście czuję, że na dobre mi to wyszło, bo wtedy chyba nie odebrałabym tej powieści z tak ogromnym entuzjazmem!

"Dobry czyn, dobre słowo czy myśl powodują pozytywną reakcję w coraz to nowych osobach i mogą przenosić swój ładunek dalej i dalej - rosnąć w postępie geometrycznym i pomnażać zasób Dobra we Wszechświecie.

Wystarczy sobie to uprzytomnić, by poczuć ciężar tej odpowiedzialności.

Bo przecież naprawdę nikt z nas nie jest sam." ("Opium w rosole", str. 214.)

"Opium w rosole" jest piątą częścią Jeżycjady. Tym razem czytelnik ma okazję podglądać życie Borejków, Lewandowskich, Ogorzałków, profesora Dmuchawca, Kreski, Ewy Jedwabińskiej oraz przede wszystkim małej Genowefy. Rezolutna dziewczynka odwiedza różne rodziny i informuje ich, że przyszła na obiadek. Dzięki tym wizytom pozna wiele wartościowych ludzi i zachwyci się ludzką życzliwością, sympatią i miłością, którą powinniśmy okazywać każdemu. Kim jest i czego szuka Geniusia?

Nie wiem jak to się dzieje i w jaki sposób udaje się to Małgorzacie Musierowicz, ale jej książki napełniają mnie tak niesamowitym spokojem i innymi pozytywnymi uczuciami, że nie da się nie uwielbiać tego, co wyszło spod jej pióra. "Opium w rosole" cechuje się rodzinnym klimatem. Na kartach powieści niemal wyczuwalny jest zapach gorącego rosołu i równie pysznego drugiego dania. Najpiękniejszy jest sam fakt, że sukces został osiągnięty poprzez prostotę. Bowiem powieść to samo życie. Jednakże odpowiednio doprawione (czyt. opisane) okazuje się być całkiem magiczne i niepowtarzalne!

Ta część nie jest tylko wesoła i można powiedzieć, iż przeplata się ze smutkiem. Dotyka bowiem tematów niełatwych, lecz obecnych w życiu niejednego z nas. Ta historia mówi między innymi o tym, jak można zatracić się w pracy i innych obowiązkach, co często skutkuje osłabieniem się więzi z najbliższymi. A jak wiadomo obojętność i chłód bijący od matki, są dla dziecka ogromną karą. I taka też sytuacja miała miejsce tutaj. Oprócz tego "Opium..." zahacza o fałszywą miłość, no i ogólnie, jak to bywa u Musierowicz, widać jak ważna jest rodzina i jak piękna jest to wspólnota. Jedyna, niepowtarzalna i cudowna!

Polecam z całego serca. To idealna lektura na gorszą chwilę, do przeczytania ku pokrzepieniu. Lecz nie tylko. "Opium w rosole" nada się zawsze, bo przecież miłości i ludzkiej życzliwości nigdy dość. Dlatego koniecznie po nią sięgnijcie!