"Japonia (Tokio). Kobieta na krańcu świata"

 "Japonia (Tokio). Kobieta na krańcu świata" - Martyna Wojciechowska

 

Źródło okładki : KLIK

Dla nas, ludzi żyjących w Polsce, Tokio wydaje się być wręcz innym światem. Krainą pełną technologii, ekstrawagancji i ludzi o całkiem odmiennej mentalności. To właśnie tam zapanowała moda na styl kawaii - uroczy i dziewczęcy, który pokochały nawet trzydziestoletnie kobiety. W książce pod tytułem "Japonia (Tokio). Kobieta na krańcu świata" miałam okazję poznać to niezwykłe i odległe miejsce oczami Martyny Wojciechowskiej. Przyznam, że nie przypominam sobie, bym wcześniej miała kontakt z jej literackimi dziełami. Na szczęście to pierwsze spotkanie zaliczam do udanych. A co w szczególności jest według mnie warte uwagi w tej krótkiej książce?

 

Po pierwsze fotografie. Pojawiały się często i dzięki nim mogłam wszystko zobaczyć takim, jakim jest w rzeczywistości, a nie tylko tak, jak widzi to moja wyobraźnia. Zdjęcia były różnorodne i ukazywały charakter Japonii. W pamięć zapada fotografia pełna zieleni i roślinności - czyli Rikugien. Oczywiście przykłady można by mnożyć - Góra Fudżi, Tokyo Skytree, skrzyżowanie Shibuya i wiele innych.

 

Spodobał mi się także fakt, iż bohaterką została jedna konkretna osoba - Kanae. Modelka, projektantka i kierowca ciężarówki należąca do subkultury gyaru. Na co dzień wygląda jak księżniczka, ponieważ taki ma właśnie styl. To dziewczyna o bogatej i całkiem innej osobowości, niż te z jakimi my w Polsce mamy kontakt. Między innymi dlatego też książka dostarczała mi tylu wrażeń i co chwilę dziwiłam się tamtejszym zwyczajom.

 

Język jakim posługuje się Martyna Wojciechowska jest prosty i nieabsorbujący. To według mnie jedna z mocniejszych cech powieści, ponieważ całość była zrozumiała dla przeciętnego, niezbyt zorientowanego w tamtejszesz kulutrze czytelnika. Ani przez chwilę nie czułam się znudzona, ponieważ Autorka przytaczała tak nieprawdopodobne i niecodzienne sytuacje, że książka chwilami przypomina litraturę fantastyczną, a nie podróżniczą.

 

Niestety znalazł się też pewien mały minus. A jest to fakt, że w książce wiele rzeczy wydaje się być opisanych strasznie pobieżnie i niedokładnie. Szkoda, ponieważ moim zdaniem książka mogłaby być nieco dłuższa. Z chcęcią dowiedziałabym się jeszcze kilku informacji z życia Japończyków, ponieważ Martynie Wojciechowskiej udało się mnie zainteresować odmiennym stylem życia.

 

W skrócie, uważam tę książkę za pozytywne spotkanie z tego typu literaturą. Dzięki tej lekturze dowiedziałam się kilku naprawdę ciekawych rzeczy, które zostały przedstawione w interesujący sposób. Czuję jednak pewien niedosyt i z tego powodu jest mi trochę smutno. Mimo to w ogólnym rozrachunku książka wypada dobrze i mogę z czystym sumieniem polecić ją innym.

 

Za możliwść przeczytania i zrecenzowania książki dziękuję wydawnictwu G+J