"Emil ze Smalandii" i "Lotta z ulicy Awanturników"

"Emil ze Smalandii" i "Lotta z ulicy Awanturników" - Astrid Lindgren

Źródło okładki: KLIK

Ja nawet nie wiem do końca dlaczego, ale książki Astrid Lindgren są niezwykłą odskocznią od codzienności. Może jest to spowodowane faktem, iż ta Autorka zawsze miała w sobie coś z dziecka. Może... Pewnie jest jeszcze wiele takich powodów. Ale teraz nie o tym, teraz o dwóch książkach, co ja plotę, książeczkach. Bo to krótkie powieści dla dzieci, które niedawno było mi dane przeczytać. Dlaczego o dwóch na raz? Dlatego, że one obie są utrzymane w tym samym stylu, w tych samych dziecięcych pomysłach i psotach. Nie wiem czy to będzie zwykła recenzja. Jej zapewne wiele do takowej zabraknie. To takie moje zebrane myśli, po prostu.

Drogi Czytelniku, pewnie sądzisz, że literatura dla dzieci to nie Twoje klimaty, prawda? Przecież jest tyle innych, dużo ważniejszych książek do przeczytania, które aż proszą, by po nie sięgnąć. Ale chwilka, zatrzymaj się i pomyśl. Nic nie mówi Ci ta Autorka? TA Astrid Lindgren? Nie powiesz chyba, że nie słyszałeś o Pippi?  Zresztą, beż różnicy. Po "Emila ze Smalandii" czy "Lottę z ulicy Awanturników" możesz sięgnąć i zwyczajnie dobrze się bawić. Nie myśl o przytłaczających Cię obowiązkach. Znajdź chwilkę (albo kilka) pomiędzy innymi Ogromnie Ważnymi Czynnościami i wygodnie usiądź. Potem zacznij czytać. Pewnie już dobrze się bawisz. Widzisz, to takie proste!

Obie te krótkie powieści opowiadaja o pięcioletnich dzieciach. Pierwsza o Emilu, druga o Lotcie. Jedno trzeba bohaterom przyznać, mają niezwykle zabawne i odważne pomysły, może dlatego tak ich polubiłam. Dodatkowo historie opisane są prostym językiem, co na pewno zadowoli wszystkie dzieci, które nie lubią zawiłych zdań. Ale także Ci starsi będą mogli bez problemu odpocząć przy tych książkach.

Książki czyta się nadzwyczaj szybko. W wydaniu, które ja miałam okazję czytać, zamieszczono wiele ilustracji, przy czym książka liczy niewiele pond sto stron. To naprawdę mało, ponieważ są tam aż dwie powieści. Ale dobrze, że są takie krótkie, bo one takie powinny być. Niezobowiązujące, do przeczytania w tak zwanym "między czasie". Na te dwie opowieści wystarczy przeznaczyć zaledwie kilka chwil.

Tych, którzy Astrid Lindgren już pokochali, pewnie nie trzeba namawiać. Może nawet mają już te przygody za sobą. A jeśli ktoś Autorki nie zna (jest ktoś taki?) to serdecznie polecam. I dla małych, i dla dużych. Dla wszystkich. Bo z takich książeczek nie wyrasta się nigdy...

Cykl: Stare nie znaczy gorsze