"Herbata z jaśminem"

"Herbata z jaśminem" - Agnieszka Gil

 

Źródło okładki: KLIK

Nie ma recepty na książkę idealną, to byłoby zbyt proste. Autorzy się wysilają, dwoją i troją, żeby nas – czytelników – zadowolić. Jednak ja zauważyłam, że nie szukam powieści idealnej, przecież w gruncie rzeczy nie o to chodzi. Poszukuję czegoś co mnie poruszy, dotknie mej duszy, da do myślenia. Czyli szukam emocji, bo książki powinny być przede wszystkim żywe. W jakimś stopniu taką pozycją jest dla mnie „Herbata z jaśminem”. Nie jest idealna, to na pewno, ale ma w sobie coś więcej niż z reguły mają powieści młodzieżowe.

Martyna nie ma lekkiego życia. Jej rodzinie można wiele zarzucić, między innymi to, że nie bardzo się nią interesują. Dziewczyna zmaga się z problemami, pesymizmem i brakiem zrozumienia. W skrócie – z życiem. Czy uda jej się odnaleźć szczęście i spokój, na które każdy z nas zasługuje?

"A więc rodzina to nie ci, z którymi mieszka się pod jednym dachem. To ci, za którymi się tęskni, jeśli ich zabraknie... albo może zabraknąć. I czasem trzeba doczekać się dramatu, żeby to zrozumieć. Nieraz jest za późno, ale ona, Kura, dostała jeszcze jedną szansę." ("Herbata z jaśminem", str. 321.)

Trudno było mi streścić fabułę „Herbaty z jaśminem”, ponieważ jest ona tak naprawdę „o wszystkim i o niczym”. Jednak nie znaczy to, że Agnieszka Gil „upchnęła” w niej wszystko na siłę. Nie, tego nie powiem. Według mnie to dobra powieść o poszukiwaniu samego siebie, o dojrzewaniu, o drodze, jaką musi przejść młody człowiek, aby zrozumieć niektóre sprawy, o potrzebie bliskości drugiego człowieka, o tym jak ważna jest rodzina, o samotności i miłości. Po prostu o sprawach, które dotyczą nas wszystkich i które są nam boleśnie bliskie, nawet jeśli czasem boimy się sami przed sobą do tego przyznać.

Jednak jak zawsze, nie wszystko jest dla wszystkich. Książka nie przypadnie pewnie do gustu wielbicielom wartkiej akcji, bo ta nie jest szczególnie zawrotna. Wydarzenia następują kolejno po sobie niezbyt spektakularnie. Zresztą ogólnie rzecz biorąc fabuła nie należy do szczególnie wyszukanych, gdyż teoretycznie nie wybija się i nie wychodzi poza powszechnie znane tematy. Jednak jak widać Agnieszka Gil ma talent do opowiadania w niezwykły sposób zwyczajnych historii. W tym tkwi sekret.

Jedną z mocniejszych stron jest również starannie zarysowana główna bohaterka – Martyna. Podczas czytania „Herbaty z jaśminem” mamy okazję śledzić jej zmagania i wewnętrzną przemianę, która powoli, krok po kroku w niej zachodzi. Bardzo spodobało mi się to, iż autorka nie napisała konkretnego zakończenia historii nastolatki. Niektóre sprawy się wyjaśniły, a wiele z nich pozostaje zagadką. To dodaje tylko autentyczności i pozwala czytelnikowi na dopisanie sobie zakończenia we własnej głowie i poprowadzenia losów znanych nam już postaci po swojej myśli.

Książka ta nie każdego zauroczy, to na pewno. Niektórym wyda się zwyczajna. Ale mam nadzieję, że chociaż część osób odnajdzie w niej to, co znalazłam ja – zrozumienie i wsparcie. I wbrew pozorom główna bohaterka wcale nie miała dokładnie takich problemów jak ja. W zasadzie wiele jej trosk mnie nie dotyczy. Lecz tu nie chodziło tylko o to z czym Martyna się zmagała, a w jaki sposób pokonywała piętrzące się trudności. Dajcie szansę tej książce, chociaż spróbujcie.